DORNIER Do G-1/V-2
De Dornier Do 18 was een ontwikkeling van de Do 16 vliegende boot . Het werd ontwikkeld voor de Luftwaffe , maar Lufthansa kreeg vijf vliegtuigen en gebruikt deze voor tests tussen de Azoren en de Noord-Amerikaanse continent in 1936 en op hun e-mail route over de Zuid-Atlantische Oceaan 1937-1939.
Op 27-29 maart 1938 een "Do 18 W" opgericht een watervliegtuig verslag vliegen non-stop een straight afstand van 8391 km (5214 mi) van Start Point, Devon naar Caravelas in Brazilië.
In Luftwaffe service, het was achterhaald door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, maar - als de enige militaire vliegende boot - 62 (58 onderhouden) in vijf squadrons in gebruik waren vooral op North Sea verkenning missies. In 1940 een aantal squadrons veranderde hun basis naar Noorwegen. De kwetsbare en underpowered vliegende boot werd al snel gedegradeerd tot opleiding en de lucht / zee redding rol. In het midden van 1941, maar een squadron was nog operationeel op Do 18. De Blohm & Voss BV 138 de Dornier had vervangen.
Een Do 18 was de eerste Duitse vliegtuigen neer door Britse vliegtuigen worden neergeschoten tijdens de oorlog, toen één van een formatie van drie werd gevangen in de Noordzee door negen Fleet Air Arm Blackburn Jager jachtbommenwerpers van 803 Naval Air Squadron vliegen van HMS Ark Royal op 26 september 1939. De vliegende boot was in staat om een noodlanding te maken, maar werd tot zinken gebracht door de destroyer HMS Somalische .
Drie uitvoeringen mogelijk;
- DORNIER Do 18G-1 - 3/KüFlGr 406, Thiestadt "on detachment to CALAIS" September 1940.
- DORNIER Do 18V-2 - D-AANE "ZYKLON" D/Lufthansa, South Atlantic Mail Service 1938.
- DORNIER Do 18D2 - 2/KüFlGr 506, Luftkreiskommando VI KEIL, August 1938.
