Vickers Vimy Mk.IV Heavy Bomber
De Vickers Vimy was een Britse zware bommenwerper vliegtuigen van de Eerste Wereldoorlog en na de Eerste Wereldoorlog tijdperk. Het behaalde succes als zowel een militaire en civiele vliegtuigen, het instellen van een aantal opmerkelijke records in lange-afstand vluchten in het interbellum, de meest gevierde van dat was de eerste non-stop oversteek van de Atlantische Oceaan door Alcock en Brown in juni 1919.
In oktober 1918 had slechts drie vliegtuigen geleverd aan de Royal Air Force, een van die was ingezet naar Frankrijk voor gebruik door de Independent Air Force. De oorlog eindigde, echter, voordat het kan worden gebruikt op de activiteiten. [4] De Vimy bereikte enige full-service-status in juli 1919 toen het in dienst met 58 Squadron in Egypte. Het vliegtuig vormde de belangrijkste zware bommenwerper kracht van de RAF voor veel van de jaren 1920. De Vimy diende als frontlinie bommenwerper in het Midden-Oosten en in het Verenigd Koninkrijk van 1919 tot 1925, toen het werd vervangen door de Vickers Virginia, maar bleef een Special Reserve bommenwerper squadron uit te rusten, 502 Squadron op Aldergrove in Noord-Ierland tot 1929 . [6] De Vimy bleef in gebruik als lesvliegtuig, velen zijn nieuwe motoren met Bristol Jupiter of Armstrong Siddeley Jaguar radiale motoren. De uiteindelijke Vimys, gebruikt als Target vliegtuigen voor zoeklicht bemanningen bleef in gebruik tot 1938.
Twee uitvoeringen mogelijk;
- Vickers Vimy Mk.IV Heavy Bomber - Independent Air Force (RAF) France 1918.
- Vickers Vimy Mk.IV Heavy Bomber - No.70 Squadron, Heliopolis, Egypt, 1921.
Afmetingen;
Aantal onderdelen; 117
