HUNTING PERCIVAL JET PROVOST T.3

Het toestel werd oorspronkelijk door Hunting Percival Aircraft, gevestigd op Luton Airport, ontwikkeld uit de door een zuigermotor aangedreven Percival Provost. Het uiteindelijke resultaat had echter nog maar weinig overeenkomsten met de Provost. Het was bestemd als een basistrainer voor beginnende leerling-piloten. Leerling-piloot en instructeur zaten naast elkaar in de cockpit. Het landingsgestel met neuswiel was intrekbaar. De laaggeplaatste vleugels hadden geen pijlstand.

In 1957 bestelde de RAF een eerste lot van 40 exemplaren van de verbeterde versie T.3, die voorzien was van schietstoelen en versterkte vleugels die van extra brandstoftanks aan de vleugeluiteinden konden voorzien worden. Van deze variant zijn de meeste exemplaren gebouwd: 201, plus 22 van de exportversie T.51.

Naast de Royal Air Force hebben vijf overzeese luchtmachten nieuwe Jet Provosts gekocht, die meestal bewapend waren met twee machinegeweren: Ceylon, Soedan, Koeweit, Venezuela en Irak.

De RAF nam de laatste Jet Provosts in 1993 uit dienst. Ze zijn vervangen door de Short Tucano. Een aantal is daarna gekocht door privé-personen en in vliegwaardige toestand gehouden.

Uit de Jet Provost T.5 heeft BAC de BAC Strikemaster ontwikkeld, een zwaarder bewapende versie voor aanvallen van doelwitten op de grond.

Twee uitvoeringen mogelijk;

HUNTING PERCIVAL JET PROVOST T.3 - No.2 Flying Training School, Royal Air Force gaydon, Warwickshire, England, 1967.
HUNTING PERCIVAL JET PROVOST T.3A - No.1 Flying Training School, Royal Air Force Linton-On-Ouse, North Yorkshire, England, 1984.

Afmetingen;