BOEING B-17G FLYING FORTRESS

De Boeing B-17 Flying Fortress was een Amerikaanse 4 motorige zware bommenwerper voor de lange afstand.

Vanwege het gebrek aan goede bommenwerpers bij de RAF aan het begin van de oorlog werden begin 1941 20 B-17B´s onder de naam Fortress I aan de RAF geleverd. Toen de V.S. eind 1941 ook in de oorlog werd betrokken werden Amerikaanse toestellen – behorende tot de US Army Air Force 8e en 15e luchtmacht – in Engeland gelegerd en namen deze overdag deel aan ´strategische precisiebombardementen´ op de Duitseindustriegebieden. Deze term moet wel worden bekeken vanuit het perspectief van die tijd want in principe kwam dit gewoon neer op het leggen van bomtapijten over een bepaald gebied waarin fabrieken stonden.

Voor een goede inzet was een goede samenwerking tussen de bemanning een eerste vereiste; elk toestel had daarom ook zijn eigen vaste bemanning die een hechte band met elkaar hadden. Dit moest ook wel want ze waren natuurlijk in noodgevallen op elkaar aangewezen.

De B-17 bemanning bestond in principe uit 9 man:

de vluchtcommandant, dit was de hoogst in rang zijnde vlieger die verantwoordelijk was voor het gehele toestel en de bemanning; meestal kwam hij pas in actie als hij de besturing van het toestel overnam voor het direct aanvliegen van het doel voor het afwerpen van de bommen
de co-piloot, de vlieger die het toestel naar het doel en weer naar huis bracht
de bommenrichter annex frontschutter, deze man had een dubbele functie en fungeerde onderweg als frontschutter die als taak had om de sector van 180° voor het toestel af te dekken maar hij kwam bij nadering van het doel als bommenrichter in actie en wierp de bommen af
de boordwerktuigkundige annex rugschutter, ook deze had een dubbele functie, was tijdens de vlucht verantwoordelijk voor de goede werking van de motoren maar bij naderend gevaar bediende hij de koepel op de rug van het toestel waarmee hij de sector van 360° boven het toestel afdekte
de navigator annex radio operator, de belangrijkste man aan boord; niet alleen diende hij te zorgen dat het toestel op koers bleef maar ook onderhield hij de radioverbindingen met andere toestellen in de formatie en eventueel naar de thuisbasis
de stuur- en bakboordschutters, de boordschutters aan de zijkant van het toestel die elk als taak hadden om de sector van 180° aan hun kant af te dekken
de buikschutter, de boordschutter in de koepel onder de buik van het toestel die als taak had om de sector van 360° aan de onderzijde van het toestel af te dekken.
de staartschutter, de boordschutter in de staart die als taak had om de sector van 180° achter het toestel af te dekken.

Later werd de bemanning tot 10 man uitgebreid; het bleek dat de boordwerktuigkundige in gevechtssituaties vaak zo druk bezig was om de motoren goed draaiende te houden dat hij geen tijd had om de koepel boven op de romp te bemannen. Daarom kregen de bemanningen later een vaste rugschutter.

BOEING B-17G FLYING FORTRESS, de laatste en meest geperfectioneerde operationele versie met een koepel aan de onderzijde en alle koepels uitgerust met dubbele Browning cal. 0.50 (12,7mm) machinegeweren; de laatste versie die aan de oorlog deelnam.

Twee uitvoeringen mogelijk;

BOEING B-17G-65-BO FLYING FORTRESS - 43-37521 "Skyway Chariot", 351st Bomb Squadron, 100th Bomb Group, Eighth Air Force, United States Army Air Force, Royal Air Force Thorpe Abbotts, England, March 1945.
BOEING B-17G-75-BO FLYING FORTRESS - 43-37993, "Mah Ideal", 324th Bomb Squadron, 91st Bomb Group, Eighth Air Force, United States Army Air Force, Royal Air Force Bassingbaum, Cambridgeshire, England, early 1945.

Afmetingen;