Douglas DEVASTATOR TBD-1 Torpedo-Bomber
Relatief weinig van de 129 gebouwde Douglas TBD-1 Devastators waren ten tijde van de Slag bij Midway bij de Amerikaanse marine nog in dienst, en van de 41 die tegen de Japanse vliegkampschepen in de aanval gezonden werden, omdat er geen andere beschikbaar waren, keerden er slechts 6 terug. Het toestel was, toen het in 1937 in dienst kwam, 's werelds beste vliegkampschip-torpedobommenwerper geweest, maar begin 1942, vooral tijdens de Slag in de Koraalzee en de Slag bij Midway, was het verouderd. De Devastator bleef na Midway nog kort bij twee eskadrons in dienst (VT-4 en VT-7), maar de meeste andere toestellen werden als hierna alleen nog als trainings- en opleidingsvliegtuig gebruikt.
Deze torpedobommenwerpers waren traag in vergelijking met de snelle Zero's van de Japanners. Als ze in een goede lage aanvalspositie konden komen, konden ze hun torpedo lanceren naar een Japans schip en dan weer snel wegdraaien. Dat 'snel' verliep vaak te traag en te kwetsbaar, want hiermee gaf het vliegtuig zijn hele onderkant bloot, waarbij menig Amerikaanse piloot moest ondervinden dat hij flink werd beschoten. Vele Amerikaanse vliegeniers van deze toestellen kwamen om of konden zich nog redden met hun "Mae West"-reddingsvesten in zee. Daar moesten ze wachten op redding, door een Consolidated PBY Catalina vliegboot, of gevangengenomen worden door Japanse watervliegtuigen, of ...ten prooi vallen aan haaien.
De Devastators hadden bij een aanval tijdens de Slag bij Midway voortdurend beschermd moeten worden door Amerikaanse jachttoestellen, maar die hadden zelf hun handen vol om te overleven tegen de vijand. Het merendeel van de Devastators die opereerden werd dan ook afgeschoten door de Japanse lucht- en zeemacht.
Twee uitvoeringen mogelijk;
-
Douglas DEVASTATOR TBD-1 - VT-2 U.S.S.LEXINGTON "pre-war markings"
-
Douglas DEVASTATOR TBD-1 - VT-6 U.S.S.ENTERPRISE "combat zone markings"
Schaal 1:48
Monogram 7575
