C.R.D.A. CANT.Z 506 B AIRONE

In juli 1935 vloog er het prototype van een groot houten twin-float-watervliegtuig, aangedreven door drie 840 pk (626 kW) Isotta-Fraschini Asso XI inline-motoren. Dit was de CRDA Cant Z.505 die was ontworpen als een postvliegtuig. Op 19 augustus in hetzelfde jaar leidde Mario Stoppani de eerste vlucht van de iets kleinere en lichtere Z.506, een 12/14-passagiersvervoer met drie 610 pk (455 kW) Piaggio Stella IX radiale motoren.

Een militaire versie, aangeduid als Z.500B Airone (Heron), werd getoond op de Milan Aeronautical Exhibition in oktober 1937. Deze had een getrapte, uitgebreid geglazuurde dubbele cockpit met twee stoelen en een ventrale gondel die de positie van de bommenrichter en de bommenruimer bevatte , onmiddellijk daarachter was de positie van een schutter.

Het vroege Z.506B-vliegtuig werd geëvalueerd met de Aviazione Legionaria in Spanje in 1939, 30 andere vliegtuigen werden ook besteld door de Poolse marinevleugel (in het geval dat slechts één van de laatstgenoemden in september was aangekomen toen de Duitsers binnenvielen, en de overige vliegtuigen werden onder regie genomen door Regia Marina in Italië). Tegen de datum van de toetreding van Italië tot de oorlog in juni 1940 was de Z.506B in volle productie, 95 vliegtuigen werden voltooid door het moederbedrijf. De meesten dienden respectievelijk met de 31 ° en 35 ° Stormi Bombardamento Marittimo in Elmas en Brindisi, waar deze eenheden tijdens de campagne in Griekenland vrij zwaar werden geëngageerd, hoewel ze zelden opereerden wanneer ze waarschijnlijk door RAF-jagers werden tegengewerkt. Ze namen deel aan de verovering van Corfu, Cefalonia en Zante, en probeerden de Britse zeekrachten na de slag bij Cape Matapan te beschadigen, maar vielen weg toen ze werden geconfronteerd met Fleet Air Arm Fairey Fulmar-jagers. Daarna werd de "Airone" bijna volledig teruggetrokken voor gebruik als een bommenwerper en torpedo-aanvalsvliegtuig, waarbij de Italiaanse marine pleitte voor meer gebruik in maritieme verkenningsvluchten, reddingsoperaties op zee, konvooiescorte en patrijspoorten tegen onderzeeërs; zo was de verschuiving in zeesuperioriteit in de Middellandse Zee geweest na het debacle in Taranto en de slag bij Kaap Matapan.

Drie uitvoeringen mogelijk;