MARTIN B-10B

De Martin B-10 was een Amerikaanse tweemotorige bommenwerper uit het Interbellum. De exportversies van dit toestel stonden ook bekend als Martin 139 en Martin 166. De B-10 was de eerste volledig metalen eendekker bommenwerper van het United States Army Air Corps (USAAC). De eerste vlucht vond plaats op 16 februari 1932.

In 1934 werden 48 exemplaren van het model 139 aan het USAAC geleverd. Gedurende 1935 en 1936 werden nog 103 toestellen van de verbeterde B-10B aan de USAAC geleverd.

In juli 1936 mocht het toestel ook aan het buitenland geleverd worden. Zes landen bestelden het toestel. Voor gebruik in Nederlands-Indië werden 120 toestellen van model 139 en 166 besteld. Het model 166 was een doorontwikkeling van model 139 en had een betere stroomlijn. Het toestel had een opvallend lange cockpit in plaats van de afzonderlijke cockpits van het eerdere model.

De ontwikkeling van bommenwerpers ging zo snel dat de B-10 aan het begin van de Tweede Wereldoorlog verouderd was. B-10B-squadrons konden zich tijdens de invasie van China en Nederlands-Indië niet meten met de Mitsubishi Zero.

Drie uitvoeringen mogelijk;

• MARTIN B-10B - U.S. Army Air Force, 96th Bombardement Squadron.
• MARTIN B-10B - U.S. Army Air Force, 11th Bombardement Squadron.
• MARTIN B-10B - U.S. Army Air Force, 31th Bombardement Squadron.

Schaal 1:72

Williams Bros. 72-210