72SW002 Supermarine Seagull WALRUS Mk.I "RAF No.276 Squadron"

Supermarine Seagull WALRUS Mk.I "RAF No.276 Squadron"

De Supermarine Walrus (oorspronkelijk bekend als de Supermarine Seagull V) was een Britse single-engine amfibische biplane verkenningsvliegtuig ontworpen door RJ Mitchell en voor het eerst gevlogen in 1933. Het werd bestuurd door het Fleet Air Arm (FAA) en ook geserveerd met de Royal Air Force (RAF), Koninklijke Australische Luchtmacht (RAAF), Royal New Zealand Navy (RNZN) en Royal New Zealand Air Force (RNZAF). Het was de eerste Britse squadron-service-vliegtuig om in één vliegtuig een volledig in te trekken hoofdonderstel in te vullen, volledig omsloten bemanningslocaties en all-metal romp. 

Ontworpen voor gebruik als vlootvlekster om catapult van cruisers of slagschepen te lanceren, werd de Walrus later in diverse andere rollen gebruikt, met name als reddingsvliegtuig voor neergezette luchtvaartmaatschappijen. Het bleef in dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Walrus werd gebruikt in de luchtvaartreddingsrol in zowel de Royal Navy als de Royal Air Force. De gespecialiseerde RAF Air Sea Rescue Service squadrons vloog een verscheidenheid aan vliegtuigen, met Spitfires en Boulton Paul Defiants om patronen voor downed-vliegtuigen, Avro Ansons, te laten vallen en aan te schaffen, en Walruses halen luchtvaartuigen uit het water. RAF-zeevarende squadrons werden ingezet om de wateren rond het Verenigd Koninkrijk, de Middellandse Zee en de baai van Bengalen te dekken. Gedurende deze operaties werden meer dan duizend vliegtuigwagens opgehaald, waarbij 277 Squadron verantwoordelijk waren voor 598 hiervan.

Eén uitvoering mogelijk;

• Supermarine Seagull WALRUS Mk.I - P5658, No.276 Squadron RAF, Air Sea Rescue Service.

Schaal 1:72