Bristol Beaufighter Mk.X

Ontworpen om de groeiende dreiging van de Luftwaffe tegen te gaan, vloog de Britse Bristol Beaufighter, bekend als "Beau", voor het eerst op 17 juli 1939.

De robuuste Beaufighter had supercharged radiale motoren met twee snelheden, ruim voor de voorranden van de vleugel gemonteerd. De cockpit bevond zich in de stompe neus, waardoor de piloot een uitstekend zicht naar voren had. Een navigator, radiotelegrafist en achterste schutter werden in een achterste koepel geplaatst. De belangrijkste rol van de Beau was die van nachtjager, maar hij werd ook gebruikt als langeafstandsjager en ontwikkelde zich tot een antishipping- en grondaanvalkanon-raketjager, torpedovliegtuig en tactische bommenwerper.

Het prototype Beaufighter, gebouwd als een door het bedrijf gefinancierd langeafstandsjager (met behulp van belangrijke componenten van de eerdere Beaufort-torpedobommenwerper), vloog voor het eerst op 17 juli 1939. De Beaufighter is ontworpen als een zware jager voor de lange afstand, met veel onderdelen gemeen met de Bristol Beaufort torpedobommenwerper. Het zag dienst als nachtjager, torpedobommenwerper, grondaanvalsjager en anti-scheepvaartvliegtuig. In september 1945 waren er in totaal 5.928 gebouwd in verschillende modellen en velen bleven tot het einde van de jaren vijftig in de frontlinie. 364 werden gebouwd in Australië.

Uitvoering;