NETHERLANDS INFANTRY 1815
De Slag bij Waterloo was een veldslag op zondag 18 juni 1815 nabij Waterloo, een plaatsje net ten zuiden van Brussel, destijds gelegen in Nederland, tegenwoordig in België. Napoleon Bonaparte werd hier definitief verslagen door een coalitie van enerzijds Britse, Nederlandse en Hannoverse eenheden onder opperbevel van Wellington en anderzijds een Pruisisch leger onder commando van maarschalk von Blücher.
Napoleon probeerde met een laatste krachtsinspanning de zaak te redden, en gaf om zeven uur 's avonds bevel voor nóg een aanval. Omdat hij door zijn reguliere infanteriereserves heen was, zette hij het laatste deel van zijn Keizerlijke Garde in, die hij in eerdere veldslagen alleen in uiterste noodzaak aangesproken had. Napoleon had die reserves kunnen gebruiken als dekking om de slag af te breken en naar het zuiden te ontsnappen maar het lag meer in zijn aard om alles-of-niets te spelen. Hij deed zijn bataljons, elk gecommandeerd door een generaal, persoonlijk uitgeleide. Vijf bataljons van de Midden-Garde (Moyenne Garde) gingen voorwaarts, samen ongeveer 2 850 man, gevolgd door drie bataljons van de Oude Garde. In 1815 werd de aanduiding Moyenne Garde officieus gebruikt voor slechter uitgeruste garde-eenheden met slechts vier dienstjaren. Eén bataljon van de Moyenne Garde dekte de linkerflank richting Hougoumont. Ney ging weer in de aanval voorop.
Hoewel het gewond raken door de Prins van Oranje later in Nederland de meeste aandacht zou krijgen, was de actie door Chassé een keerpunt in de slag. De Nederlandse 3e Divisie van Chassé was in reserve opgesteld geweest achter de rechterflank, rondom het dorp Eigenbrakel, voornamelijk omdat Wellington een commandant niet vertrouwde die vijf jaar onder Napoleon gediend had. Vanuit hun hogere positie bij Eigenbrakel hadden de Nederlandse troepen, ruim voorzien van bier en jenever, een mooi uitzicht over de Franse charges. Al snel kwam het bevel om zich in reserve op te stellen achter het centrum van de geallieerde linie. Chassé merkte dat de Britse troepen vóór hem op de vlucht sloegen en dat de artillerie niet langer vuurde. Hij zag dat Napoleon de Garde op het centrum afgestuurd had en gaf zijn artillerie het bevel om positie te nemen en de vijand onder vuur te nemen. Ook liet hij de brigade van kolonel Hendrik Detmers in colonnes opstellen voor de tegenaanval. Het vuur van de batterij rijdende artillerie, onder kapitein de Bichin en de kracht van de brigade van Detmers braken de befaamde aanval van de Garde en dreven haar op de vlucht. De brigade van Detmers zette de aanval door, verdreef de Midden-Garde van een laatste positie bij La Haye Sainte en achtervolgde de vluchtende Fransen tot aan het Maison du Roi bij Plancenoit, waar ze Pruisische troepen tegenkwamen. Opnieuw moest men moeite doen niet vanwege de uniformkleur en -snit voor Fransen te worden aangezien.
Schaal 1:72
Released by A Call To Arms in 2005.
A Call To Arms 7266
