Staghound Mk.III

De Staghound-pantser werd in het begin van de Tweede Wereldoorlog in de Verenigde Staten opgevat op basis van Britse specificaties die een recoil-driven medium met een hoog beschermingsniveau nodig hadden, met een robuuste pantser, goede bewapening en hoge mobiliteit.

Uit een Chevrolet-project kwam deze grote gepantserde auto uit dat na een lange reeks evaluaties en tests eind 1942 in productie kwam, te laat om te worden gestuurd naar de Britse afdelingen in Noord-Afrika. De afdelingen ontvangen de Staghound in het voorjaar van '43 en begonnen tijdens de Italiaanse campagne die door Britse en Poolse exploratieafdelingen werd gebruikt. Ondanks de goede eigenschappen werd dit medium niet aangenomen door het Amerikaanse leger en daarom werden vrijwel alle 3 000 productmonsters alleen gebruikt door de Britse en Commowealth-afdelingen.

De Staghound gepantserde auto werd in het begin van de Tweede Wereldoorlog in de VS opgericht, gebaseerd op een Britse specificatie die een hoogwaardig wielverkenningsvoertuig nodig had, dus gepantserd, goed bewapend en zeer mobiel. Het Chevrolet-ontwerp stelde een grote gepantserde auto voor, die na een uitgebreid programma van beoordeling en testen in 1942 te laat in productie kwam, te laat om te worden gestuurd naar Britse troepen in Noord-Afrika. Geallieerde troepen zouden de Staghound in de lente van 1943 ontvangen en werden gebruikt in de Italiaanse campagne door Britse en Poolse legers. Ondanks de indrukwekkende prestatie van dit voertuig werd het niet door het Amerikaanse leger aangenomen en zo werden de 3 000 eenheden gebruikt uitsluitend door Britse en Commonwealth-strijdkrachten.

Twee uitvoeringen mogelijk;