Space Shuttle DISCOVERY & BOOSTER ROCKETS

Name: Revell 04736 Space Shuttle DISCOVERY & BOOSTER ROCKETS
Brand: Revell
Price: 41.95 EUR
Availability: InStock

De Space Shuttle Solid Rocket Boosters ( SRB's ) waren de eerste motoren met vaste brandstof die werden gebruikt voor primaire voortstuwing op een voertuig dat werd gebruikt voor menselijke ruimtevluchten en zorgden voor het grootste deel van de stuwkracht van de Space Shuttle gedurende de eerste twee minuten van de vlucht. Na de burn-out werden ze overboord gegooid en parachuteerden in de Atlantische Oceaan, waar ze werden teruggevonden, onderzocht, opgeknapt en hergebruikt.

De SRB's waren de krachtigste solide raketmotoren ooit gevlogen. Elk leverde een maximale stuwkracht van 13.800 kN (3.100.000 lbf) op, ruwweg het dubbele van de krachtigste raketmotor met vloeibare verbranding met één verbrandingskamer ooit gevlogen, de Rocketdyne F-1. Met een gecombineerde massa van ongeveer 1.180.000 kg (2.600.000 lb), omvatten ze meer dan de helft van de massa van de Shuttle-stack bij het opstijgen. De motorsegmenten van de SRB's werden vervaardigd door Thiokol uit Brigham City, Utah, die later werd gekocht door ATK. De hoofdaannemer voor de meeste andere componenten van de SRB's, evenals voor de integratie van alle componenten en het ophalen van de verbruikte SRB's, was USBI, een dochteronderneming van Pratt en Whitney. Dit contract werd vervolgens omgezet naar United Space Alliance , een joint venture van Boeing en Lockheed Martin.

Het spaceshuttleprogramma was een Amerikaans ruimtevaartprogramma om mensen en vracht naar de ruimte te brengen door middel van ruimteveren (space shuttles).

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA begon midden jaren 70 met de ontwikkeling van de spaceshuttle (officieel genoemd Space Transportation System - STS), met hulp van de Amerikaanse luchtmacht. De gedachte achter de ontwikkeling van het STS was het bouwen van een herbruikbaar ruimteschip om goedkoop en op regelmatige basis ruimtemissies te kunnen vliegen. De structuur van de spaceshuttle is op het moment van lancering: een roestkleurige externe tank, twee slanke Solid Rocket Boosters en het ruimteveer, een gevleugeld ruimtevaartuig, de spaceshuttle in enge zin.

NASA heeft in totaal acht spaceshuttles laten bouwen: Atlantis, Challenger, Columbia, Discovery, Endeavour, Enterprise, Explorer en Pathfinder. Enterprise en Pathfinder werden gebouwd als testobjecten en werden niet ingezet voor ruimtevluchten. Op 12 april 1981 was Columbia het allereerste ruimteveer dat in een baan rond de aarde werd gebracht. Daarna volgden Challenger (1983), Discovery (1984) en Atlantis (1985). Endeavour (1992) werd gebouwd ter vervanging van Challenger, die in 1986 verongelukte.

In totaal, tot aan eind juli 2011, zijn er 135 missies gevlogen waarvan twee fataal zijn afgelopen. In beide ongelukken zijn alle bemanningsleden om het leven gekomen. Op 28 januari 1986 explodeerde Challenger 73 seconden na de lancering, waardoor er geen commerciële satellieten meer met een spaceshuttle vervoerd mochten worden. Op 1 februari 2003 verongelukte Columbia, veroorzaakt door een gat in de vleugel, waardoor het ruimteschip de tocht door de atmosfeer niet overleefde. Het gevolg was, dat er beslist werd dat in 2010 de spaceshuttles uit de vaart zouden worden genomen. De resterende shuttlemissies zouden worden gebruikt om het I.S.S. (International Space Station) af te bouwen. Eén missie werd een uitzondering: STS-125 ging in mei 2009 omhoog, voor de laatste onderhoudsmissie aan de ruimtetelescoop 'Hubble' (HST).

De STS-133, met als eerste verwachte lanceerdatum 16 september 2010, zou oorspronkelijk de laatste missie van het spaceshuttleprogramma zijn. Op 19 juni 2008 werd echter besloten tot een extra missie, STS-134, en nog later werd daar STS-135 aan toegevoegd. De STS-135 vertrok op 8 juli en landde op 21 juli 2011. En daarmee kwam het ruim 30-jarig durende programma ten einde.

Diverse uitvoeringen mogelijk;