Charles de Gaulle R-91

De geschiedenis van de Charles de Gaulle begint in 1974, het jaar waarin de oliecrisis de geindustrialiseerde landen aan het wankelen brengt. tegen die achtergrond besluit de Franse regering, ter vervanging van het vliegdekschip R-95 Arromanches, dat afgeschreven was na dertig jaar dienst op alle wereldzeeen, de bouw te beginnen van de PH-75 een nucleair aangedreven helicoptervliegdekschip van 16.400ton.

De kernenergie werd gekozen voor de aandrijving van het schip, drukt het voornemen van de Franse regering uit om een onafhankelijke buitenlandse politiek te blijven voeren, met name op nucleair gebied. Hiedoor kan het vaartuig langer op zee blijven zonder genoodzaakt te zijn brandstof in te slaan. De economische crisis en het getalm over  de uitrustingen en de take van deze eenheid, leiden eerst tot uitstel en later tot afstel van het project. Naar aanleiding hiervan wordt besloten om de R-98 Clemenceau en de R-99 Foch te moderniseren en deze schepen langer in te zetten binnen de Nationale Marine. niettemin dient de Hoge Raad van de Marine in 1982 het verzoek in om de uitgewerkte studies voor de aandrijving van de PH-75 (in de tussentijd veranderd in PA-75 en vervogens PA-83) toe te passen op een nieuwe generatie vliegdekschepen, die voor het einde van de eeuw de Clemenceau en Foch zouden kunnen vervangen. Hierop worden meer dan 10.000 ontwerpen gemaakt door de ingenieurs van de Directie van Scheepsbouw (DCN). De eerste eenheid die binnen de programmeringswet 1984-1988 is voorzien, krijgt als naam Richelieu. Op 4 februari 1986 wordt de bouw van het in Charles de Gaulle   herdoopt schip eindelijk bekrachtigd. De uitvoering van de bouw wordt toegewezen aan de DCN van Brest en omvat een werkopdracht van 20 miljoen manuren die voor een groot deel worden verdeeld over bijna duizend toeleveringsbedrijven. De R-91 Charles de Gaulle met 300 kilometer aan leidingen en buizenstelsel ,1300 kilometer bedrading ,200 computerterminals  en 1000 telefoontoestellen voor de interne verbindingen ,is daarmee een van de grootste bouwprojecten van het einde van de 20e eeuw. Dit vliegdekschip is een technisch wonder van de eerste orde en beschikt over een systeem van 12 beweegbare gewichten van 22 ton die de slingerbeweging van het schip compenseren en het vaartuig in staat stellen om de meegevoerde vliegtuigen bij kracht 5 tot 6 in te zetten. De vormen van Charles de Gaulle zijn afgevlakt om daarmee de radar-herkenbaarheid te verminderen, zodat het minder gemakkelijk worden geidentificeerd.

Kenmerken:

• Op stapel gezet:  4 april 1986
• Eerste technische drijfproef : 19 december 1992
• Officiele te waterlating: 7 mei 1994
• Geplande indienst stelling : 1 oktober 1999
• Bemanning: 1.900 man
• Waterverplaatsing: 35.000ton (40.600ton bij volle lading).
• Lengte va het vliegdek: 261.50m
• Breedte van het vliegdek: 64.36m
• Hoogte boven de zee:  66,50m
• Aandrijving:  2 nucleaire stookplaatsen met waterdruk K15.
• Vermogen: 76.200pk
• Snelheid: 27 knopen ( 50km/)
• Vliegpark: 35 tot 40 vliegtuigen, Super Etendard, Rafale M, E-2C Hawkeye en AS-565F Panther.

Set bestaat uit;

• Charles de Gaulle

• 12× Rafale M

• 6× Super Etendards

• 2× E-2C Hawkeye

• 2× SA-365F Dauphin

• 14 verschillende kleuren Humbrol verf.
• 2 pencelen
• lijm
• zeer uitgebreide beschrijving van dit vliegkampschip.

Aantal onderdelen: 146 

Afmetingen:

• Lengte. 655mm 
• Breedte. 162mm 
• Hoogte. 170mm

Humbrol verf nr:

• 19 Gloss Bright Red
• 27 Matt Dark Sea Grey 
• 33 Matt Black   
• 69 Gloss Yellow
• 73 Matt Wine
• 85 Satin Coal Black
• 127 Satin US Ghost Grey
• 140 Matt Slate Grey