BISMARCK German Battleship
water line series
De Bismarck was een Duits slagschip dat in 1939 te water werd gelaten en in de Tweede Wereldoorlog werd ingezet. Samen met zijn zusterschip de Tirpitz maakte het slagschip deel uit van admiraal Erich Raeders Z-Plan, de blauwdruk voor de herbouw van de Duitse Kriegsmarine. Het derde zusterschip, de Hindenburg, werd nooit voltooid.
Vanwege de Britse suprematie ter zee besloot de Duitse admiraliteit een directe confrontatie op zee uit de weg te gaan en zich te richten op het tot zinken brengen van geallieerde koopvaardijschepen om zo de bevoorrading van Groot-Brittannië te bemoeilijken. De kleinere slagschepen Scharnhorst en Gneisenau brachten begin 1941 aanzienlijke schade toe aan de Britse koopvaardijvloot en binnen enkele weken werd circa 156 000 ton aan scheepsruimte tot zinken gebracht. De machtige Bismarck zou de aanvoer van oorlogsgoederen naar Groot-Brittannië de nekslag kunnen toebrengen.
Op 24 mei openden de Hood en de Prince of Wales om 05.50 uur vanaf een afstand van circa 28 kilometer het vuur op de Duitsers. Aanvankelijk vergisten de Britse kanonniers zich en zagen ze de Prinz Eugen aan voor de Bismarck. De goed getrainde kanonniers van de Bismarck slaagden er echter vrij snel in dekkend te vuren op de Hood. Het bleek een ongelijke strijd tegen de moderne en beter horizontaal bepantserde Bismarck. De Hood werd uiteindelijk fataal getroffen door het vijfde salvo van de Bismarck. Een granaat raakte vermoedelijk het munitiemagazijn onder toren X en er ontstond een steekvlam op het achterdek, gevolgd door een enorme explosie. Het schip brak in tweeën en zonk snel. Slechts drie van de 1418 opvarenden overleefden het drama.
De Bismarck zette voor reparaties niet zoals verwacht koers richting Duitsland, maar richting het bezette Frankrijk. De Britten waren vastbesloten de ondergang van de Hood te vergelden. De Bismarck werd met behulp van radargeschaduwd en niet alleen door die van de Norfolk, de Suffolk en de Prince of Wales; steeds meer schepen volgden de Bismarck. De volgende Britse troef was dan ook het vliegkampschip Victorious dat was uitgerust met oude maar zeer doeltreffende Fairey Swordfish-torpedovliegtuigen. Na een koerswijziging verdween de Bismarck geheel van de radar en terwijl de Norfolk, de Suffolk en de Prince of Walesdriftig in zuidelijke richting bleven zoeken was Lütjens al in een grote boog achter hen langs gevaren om zo naar Frankrijk te ontsnappen.
Op de ochtend van 26 mei ontdekte een Catalina-verkenningsvliegtuig de Bismarck. Lütjens had juist die dag het bevel gegeven om de canvas zeilen te verwijderen van de swastika's op het dek en van de zes middelzware geschuttorens. De Bismarck was nu weer binnen het bereik van de Luftwaffe en zo kon het schip vanuit de lucht als Duits worden herkend.
De Duitse luchtafweer moest het weer afleggen tegen de langzaam vliegende Swordfish vliegtuigen. Een treffer tegen de pantsergordel boekte wederom geen resultaat maar een enkele torpedo - nu met de goede ontsteker - raakte het roer waardoor de Bismarck onbestuurbaar werd en alleen nog met een vaart van 14 knopen in een grote boog kon blijven varen. De zware 45,7 cm-torpedo's van de Swordfish-vliegtuigen hadden de Bismarck overal mogen raken, behalve bij het roer. In de vroege ochtend van 27 mei 1941 volgde de eindslag met de slagschepen King George V en HMS Rodney en de kruisers Norfolk en Dorsetshire. Zij wisten de Bismarck uit het westen te naderen waardoor de Bismarck scherp tegen de horizon afstak. De Britten openden om 08.47 uur vanaf een afstand van 22 kilometer het vuur, maar de Bismarck schoot pas om 08.49 uur terug. Statistisch gezien hadden de Britten de grootste kans de langzaam varende (8-10 knopen) en traag schietende Bismarck het eerst te raken. Admiraal Tovey was zich daar terdege van bewust, maar hij kon natuurlijk niet uitsluiten dat de goed getrainde bemanning van de Bismarck als eerste zou toeslaan.
Even na 10.00 uur stopte de beschieting en kreeg de Dorsetshire bevel de Bismarck met torpedo's tot zinken te brengen. Iets na 10.30 uur raakte de Dorsetshire het schip met drie torpedo's toen het al langzaam kapseisde. Een van de torpedo's sloeg een groot gat in het bovendek ter hoogte van de katapult aan bakboord. De overgebleven bemanningsleden van het zinkende schip wisten naar het bovendek te klimmen. Sommige gewonden werden naar boven gedragen en circa 800 tot 1000 man verlieten nu het schip. De Rodney en King George V hadden hun voorraad van 719 zware granaten op de Bismarck verschoten.
Schal 1:700
