TIRPITZ German Battleship
water line series
De Tirpitz was een Duits slagschip dat van 1941 tot 1944 dienst heeft gedaan. Het was genoemd naar admiraal Alfred von Tirpitz en was het zusterschip van de twee jaar oudere Bismarck.
De Tirpitz was het grootste Duitse slagschip uit de Tweede Wereldoorlog. Het werd op 25 februari 1941 te water gelaten in bij de Kriegsmarinewerft Wilhelmshaven te Wilhelmshaven. Het zusterschip Bismarck werd al tijdens zijn eerste operationele missie tot zinken gebracht. Daardoor was het niet meer mogelijk beide schepen gezamenlijk te laten opereren.
De Tirpitz bracht vrijwel haar gehele operationele leven door in de Noorse fjorden. De ondergang van de Bismarck in mei 1941 had aangetoond dat de grote Duitse oppervlakteschepen niet echt geschikt waren voor langdurige kaapvaarten op de Atlantische Oceaan. Het slagschip heeft slechts drie missies kunnen uitvoeren. Twee daarvan (de operaties Sportpalast en Rösselsprung) bestonden uit aanvallen op konvooien. Een missie (operatie Sizilien) was een aanval die samen met de Scharnhorst tegen geallieerde doelen op Spitsbergen werd uitgevoerd. Door haar aanwezigheid bij de Noordkaap slaagde de Tirpitz er lange tijd in geallieerde zee- en luchtstrijdkrachten te binden. In het hoge noorden werd de Tirpitz vergezeld door de kruiser Admiral Hipper, het slagschip Scharnhorst en de pantserschepen Admiral Scheer en Lützow. Toen de Scharnhorst op tweede kerstdag 1943 tot zinken werd gebracht en de andere zware eenheden van de Kriegsmarine als schoolschip in de Oostzee dienstdeden, bleef de Tirpitz alleen in het hoge Noorden achter. Met Operatie Chariot hadden de Britten het enige droogdok in Europa vernield dat groot genoeg was om de Tirpitz te herstellen ingeval van averij.
Op 15 september had een aanval van Avro Lancaster bommenwerpers van het 617e squadron wel succes. Een 5.500 kg 'Tallboy' bom - destijds de zwaarste bom - doorboorde het voordek en veroorzaakte veel averij. Door de schokgolven en als gevolg van eerder opgelopen averij was het schip niet meer in staat tot hoge vaart. De Kriegsmarine besloot dat de Tirpitz niet meer geheel hersteld kon worden, althans niet zonder het schip te verslepen naar een droogdok in Duitsland. Dit werd als te gevaarlijk beschouwd. Voor de Britten bleef de Tirpitz echter een potentieel gevaar, dat geëlimineerd moest worden.
