Fairey Swordfish Mk.I/III
Het primaire wapen was de torpedo, maar de lage snelheid van de tweedekker en de behoefte aan een lange rechte aanvliegroute maakten het lastig om zwaar verdedigde doelen aan te vallen. Toch boekte de Swordfish mooie successen in de Slag van Tarente, waarbij drie Italiaanse slagschepen en een kruiser tot zinken werden bracht. De succesvolle aanval op Taranto zou een bron van inspiratie zijn geweest voor de Japanse aanval op Pearl Harbor. De Swordfish vloog ook anti-scheepsmissies vanaf Malta.
In mei 1941 was een Swordfish-aanval vanaf de HMS Ark Royal essentieel bij het uitschakelen van het Duitse slagschip Bismarck. De lage snelheid werkte hier in het voordeel omdat de automatische richtmechanismen van de Duitsers het vliegtuig veel te snel inschatten waardoor alle granaten ver voor het vliegtuig explodeerden. Ze vlogen ook zo laag dat het Duitse FLAK-geschut ze niet konden raken. Twee torpedo's raakten doel, waarvan één het roer van de Bismarck uitschakelde. Oppervlakteschepen brachten het schip 13 uur later tot zinken.
De problemen met het vliegtuig werden duidelijk in februari 1942 toen een aanval op Duitse slagkruisers tijdens de Channel Dash resulteerde in het verlies van alle vliegtuigen. Met de ontwikkeling van nieuwe torpedobommenwerpers werd de hoofdtaak van de Swordfish het uitschakelen van vijandelijke onderzeeërs door middel van dieptebommen. De lage overtreksnelheid en het sterke ontwerp maakten het toestel ideaal om ingezet te worden vanaf koopvaardijschepen. Swordfish vliegtuigen hebben 14 U-boten tot zinken gebracht. De Swordfish zou worden vervangen door de Fairey Albacore, eveneens een tweedekker, maar ging langer mee dan zijn beoogde opvolger. Uiteindelijk werd hij vervangen door de Fairey Barracuda-eendekker.
Twee uitvoeringen mogelijk;
-
Fairey Swordfish Mk.I - Royal Navy Fleet Air Arm, K8375/2Q, 1941.
-
Fairey Swordfish Mk.III - Royal Air Force, NH-F, 1945.
Schaal 1:72
Released by Cooperativa in 1994.
Cooperativa R72004
