Fokker E.IV

De Fokker E.IV was de laatste variant van het Eindecker jachtvliegtuig dat door Duitsland werd geëxploiteerd tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Het gemodificeerde prototype onderging gevechtsevaluatie aan het westelijk front door OberleutnantOtto Parschau in oktober 1915, waarmee het de eerste tweelingwapensjager in dienst was.Toonaangevende Duitse aas Oswald Boelcke beoordeelde de E.IV in Fokker's fabriek in Schwerin in november. De piloten ontdekten dat het monteren van de veel zwaardere Oberursel U.III op het Eindecker- vliegtuigframe geen beter vliegtuig opleverde - een piloot beschreef het als 'praktisch een vliegende motor'. De inertiële en gyroscopische krachten van de draaiende massa maakten de E.IV minder manoeuvreerbaar dan de E.III en elk verlies aan efficiëntie van de notoir onbetrouwbare motor maakte het vliegtuig vrijwel onbeheersbaar, waardoor de motor moest worden uitgeschakeld. Keren onder dergelijke omstandigheden was buitengewoon moeilijk omdat de E.IV nog steeds vleugelvervorming gebruikte in plaats van rolroeren . Verder werkte de motor goed als hij nieuw was, maar hij verloor zijn vermogen al na een paar uur werken.

Slechts 49 E.IV's werden gebouwd op basis van de totale Eindecker- productierun van 416 vliegtuigen.Meer dan de helft van de E.IV's werd in juni 1916 in dienst genomen en de laatste werden in december 1916 afgeleverd, tegen die tijd waren ze verouderd.

Twee uitvoeringen mogelijk;