Fokker E.III

De Fokker E.III was de belangrijkste variant van de Eindecker (letterlijk "één dek") jachtvliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog.

Het kwam in december 1915 in dienst aan het westfront en werd ook geleverd aan Oostenrijk-Hongarije en Turkije.

De E.III was het eerste type dat in voldoende aantallen arriveerde om begin 1916 kleine gespecialiseerde gevechtseenheden te vormen, Kampfeinsitzer Kommandos (KEK). Eerder waren Eindeckers afzonderlijk toegewezen, net zoals de EI en E.II waren geweest, aan de frontlinie Feldflieger Abteilungen die verkenningsopdrachten uitvoerde. Op 10 augustus 1916 werden de eerste Duitse Jagdstaffeln (single-seat fighter squadrons ) gevormd, aanvankelijk uitgerust met verschillende vroege jagers, waaronder een paar E.III's, die inmiddels verouderd waren en werden vervangen door modernere jagers. Standaardisatie in de Jagdstaffeln(en enig echt succes) moesten wachten op de beschikbaarheid in aantallen van de Albatros DI en Albatros D.II begin 1917.

Turkse E.III's waren gestationeerd in Beersheba in Palestina, terwijl anderen in Mesopotamië opereerden tijdens het beleg van Kut-al-Amara.

Twee uitvoeren mogelijk;