North American F-107A Ultra Sabre
De North American F-107 is de deelname van North American Aviation aan een tactische wedstrijd voor het ontwerpen van jachtbommenwerpers voor de luchtmacht van de Verenigde Staten in de jaren vijftig. De F-107 was gebaseerd op de F-100 Super Sabre, maar omvatte veel innovaties en radicale ontwerpkenmerken, met name de luchtinlaten van de romp. De competitie werd uiteindelijk gewonnen door de Republic F-105 Thunderchief en de meeste F-107 prototypes eindigden hun leven als testvliegtuig. Een daarvan is te zien in het National Museum of the United States Air Force en een tweede in het Pima Air and Space Museum.
De eerste F-107A (s / n 55-5118 ) met Noord-Amerikaanse chef-testpiloot Bob Baker aan de stuurknuppel , maakte zijn eerste vlucht op 10 september 1956 en bereikte Mach 1.03. Hoewel met succes zijn vlucht uitvoerde, werd de remschacht niet geactiveerd, wat resulteerde in een "hete" landing met het breken van de neuswieloverbrenging. Het vliegtuig bereikte voor het eerst Mach 2 in tests op 3 november 1956.
Het werd vergezeld door de tweede F-107A (AF Serienummer 55-5119 ), die zijn eerste vlucht maakte op 28 november 1956. Het werd gebruikt voor het testen van wapens met zowel conventionele als atoombommen. Het laatste prototype (AF VS 55-5120 ) had zijn eerste vlucht op 10 december 1956. Aan het einde van het succesvolle testprogramma van de F-107A besloot het Tactical Air Command om een fly-off wedstrijd te houden. tussen de F-107A en de Republic F-105, die was ontworpen volgens dezelfde missie-eisen en dezelfde motor gebruikte. Hoewel de concurrentie dichtbij was, werd de F-105 gekozen als de nieuwe standaard TAC-tactische jager. De drie F-107A-prototypen waren gedegradeerd om het vliegen te testen en de pre-productieorder was geannuleerd.
Eind 1957 werden prototypen # 1 en # 3 verhuurd aan het Nationale Raadgevend Comité voor de Luchtvaart (NACA) voor hogesnelheidsvliegonderzoek. Vliegtuig # 1 bevindt zich nu in de collectie van het Pima Air & Space Museum. In september 1959, met Scott Crossfield aan de knoppen, werd vliegtuig # 3 beschadigd tijdens een afgebroken start. Het vliegtuig werd niet gerepareerd en werd uiteindelijk gebruikt voor training in brandbestrijding en werd begin jaren zestig vernietigd. (55-5120 werd ook opgemerkt te zijn opgeslagen in slechte staat in de Tallmantz- collectie op Orange County Airport California in september 1970.)
Prototype # 2 werd nooit gebruikt voor het testen en in plaats daarvan gevlogen op 25 november 1957 naar het Nationaal Museum van de Luchtmacht van de Verenigde Staten op Wright-Patterson Luchtmachtbasis nabij Dayton, Ohio. Dit vliegtuig was nog niet voltooid en geen van de radio-navigatiesystemen was geïnstalleerd. Om het naar het museum te vliegen, was majoor Clyde Good van plan een F-100 te volgen die dezelfde dag werd afgeleverd. Na een stop bij het tanken werden de twee vliegtuigen gescheiden en Good werd gedwongen om wegen naar het St. Louis- gebied te volgen toen het donker en bewolkt werd. Het vliegtuig was niet uitgerust met cockpit- of instrumentverlichting, dus gooide Good regelmatig zijn Zippo- aansteker om de instrumenten te lezen. Hij noemde een koers en vloog dicht genoeg naar Dayton om op de Wright-Patterson luchtmachtbasis op de radar te worden gezien en werd op de landingsbaan gepraat. Toen ontdekte Good dat ook de landingslichten niet waren geïnstalleerd, maar hij was in staat om met succes het vliegtuig te landen terwijl hij de Zippo gebruikte om de indicator voor de luchtsnelheid door de nadering aan te steken.
Vier uitvoeringen mogelijk;
-
North American F-107A - US Air Force, No.55-5119.
-
North American F-107A - US Air Force, No.55-5120.
-
North American F-107A - NASA, No.55-5119.
-
North American F-107A - NASA, No.55-5120.
Afmetingen;
- Lang; 314 mm.
- Breed; 156 mm.
Aantal onderdelen; 58
Schaal 1:72
Trumpeter 01605
